پلاگین یا همون افزونه (plug-in) :
تو دنیای کامپیوتر، به نرم افزارهایی گفته میشه که تو یک نرم افزار دیگه تحت عنوان نرم افزار میزبان مثله نرم افزارهای آهنگسازی یا همون (daw) اجرا میشن و قابلیت اجرا شدن به تنهایی رو ندارن، مگه اینکه به صورت standalone برنامه نویسی بشن.
در کل پلاگین ها قابلیت هایی به نرم افزار میزبان اضافه میکنن و در واقع دلیل وجودشون اضافه کردن آپشن به نرم افزار میزبانه.
اكثر نرم افزارهای میزبان خودشون پلاگین هایی تو خودشون دارن، اما کمپانی های مختلف واسه برآورده کردن نیازهای تخصصی تر و یا راحت تر کردن یک عمل، پلاگین خاصی رو طراحی میکنن. پلاگین میتونه یک ساز مجازی باشه، یا یک افکت صدا.
از اونجایی که گفتیم این پلاگین ها باید در نرم افزارهای میزبان اجرا بشن، در نتیجه باید طبق استاندارد همون نرم افزارها طراحی بشن، پس باید خودشون رو با آنها هماهنگ کنن. به طور کلی چند نوع استاندارد (فرمت) برای پلاگینها وجود داره که میتونن بر اساس اونا طراحی بشن. daw میتونه یک یا چند نوع فرمت را پشتیبانی کنه.
انواع رایج این استاندارد ها به شکل زیر هستن :
: (VST) Virtual Studio Technology
میشه گفت این فرمت پرکاربرد ترین فرمت بین نرم افزارهای صدا و آهنگسازی محسوب میشه و واسه اولین بار تو سال 1996 توسط کمپانی Steinberg تو نرم افزار کیوبیس ورژن 3.02 معرفی شد. لازم هست بدونین که اگه این پلاگین، افکت صدا (مثل کمپرسور، ریورب و … ) باشه اونو VST یا تو بعضی جاها VSTe بهش میگن. و اگه به صورت ساز قابل اجرا باشه بهش VSTi میگن. اکثر نرم افزار ها از این فرمت پشتیبانی میکنن، مثل Cubase ، Fl Studio ، Sonar ، Reaper و غیره …
:AU (AudioUnits)
این فرمت توسط سیستم عامل Mac و با هدف کاهش تاخیر و بهینه سازی رابط طراحی شده. اکثر نرم افزارهای میزبان تحت سیستم عامل Mac این فرمت رو پشتیبانی میکنن. واسه مثال نرم افزار Apple Logic تنها از همین فرمت پلاگین پشتیبانی میکنن.
: AAX (Avid Audio eXtension)
وقتی که نرم افزار Pro tools ورژن 64 بیتی خودش رو ارائه داد، این استاندارد رو هم معرفی کرد و معنیش اینکه، این فرمت از معماری 64 بیتی تبعیت میکنه. این فرمت تنها تو نرم افزار Pro tools و از ورژن 10 به بعد قابلیت پشتیبانی رو داره.
(RTAS (Real-Time Audio Suite :
این فرمت هم تو Pro tools سری Digidesign معرفی شده بود ولی فقط تا ورژن 10 Pro tools قابلیت پشتیبانی رو داره. قبل از اونکه این فرمت در سری های جدید Pro tools پشتیبانی خودش رو از دست بده، کمپانی های زیادی پلاگین خودشون رو با این فرمت ارائه میدادن.
انواع دیگری از پلاگین ها هم وجود دارن که یا استفادشون کمه و خیلی تخصصی هستن و یا تقریبا منسوخ شده هستن و یا تنها واسه یک نرم افزار خاص ساخته میشن.
به طور کلی میشه پلاگینها را به دو دسته اصلی تقسیم کرد:
پلاگینهای صوتی و سازهای مجازی البته ممکنه شما این دستهها رو با نامهای متفاوت و حتی تو دستههای بیشتر ببینین.
پلاگینهای صوتی : (Audio Plugins)
پلاگین های صوتی معمولا صدا رو پردازش میکنن. این پردازش میتونه اعمالی مثه کمپرس، اکولایز (اصلاح فرکانسهای صدا)، سچوریت و… تو میکس و مسترینگ باشه، یا اجرای افکتهایی واسه زیبایی صدا مثل ریورب، دیلی، فیزر، کورس و… باز هم تو مرحله میکسینگ یا تنظیم و طراحی صدا.
در واقع میشه گفت که پلاگینهای صوتی ابزارهای اصلی ما تو تولید موسیقی (آهنگسازی دیجیتالی) هستن. این ابزارها تو گذشته به صورت دیوایسها و سختافزارها در اختیار ما بودن و به لطف تکنولوژی حالا هممون اونا رو با قیمت مناسب و با دردسر خیلی کمتر تو کامپیوترهامون داریم. بد نیست بازم تکرار کنم که این چیزی از ارزشهای دیوایسهای آنالوگ و دیجیتال با کیفیت کم نمیکنه.
سازهای مجازی (Virtual Instruments):
سازهای مجازی پلاگینهایی هستن که سازها و آلات موسیقی رو به صورت نرمافزار در اختیار ما قرار میدن. تقریبا تمام سازها مثل: انواع سازهای کلاویهای مثل پیانو و سینتیسایزرها، سازهای کوبهای مثل درامز و پرکاشنها، سازهایی مانند گیتار و ویولن و… حالا به صورت پلاگین در دسترس هستن.
به زبون ساده، صداهای سازهای مختلف با تکنیکهای دقیق و حرفهای تو استودیوهای درجه یک توسط کمپانیها ضبط و پردازش میشن و به صورت نرمافزار و پلاگین در DAWها اجرا میشن. به لطف تکنولوژی با استفاده از رابط کاربری پلاگینها، میتونید حتی تکنیکهای مختلف سازها را اعمال کنین.
امیدوارم از مطالب این مقاله بخوبی استفاده کرده باشید. ما تا جایی که تونستیم سعی کردیم پاسخ سوالاتی که برای شما پیش میاد رو توی این مقاله قرار بدیم.
پیشنهاد میکنم مقاله های قبلی و بعدی رو با دقت بخونید، خیلی بدردتون میخوره.